اشتراک محترم استاد لعل محمد درویش و محترم استاد اجمل آرین در نمایشگاه ( تولیدات کشور ) اطاق های تجارت افغانستان در ولایت کابل .
ملاقات های جداگانه با محترم محمد یونس مهمند معاون اول اطاق تجارت و سرمایه گذاری ،. محترم خان جان الکوزی عضو ارشد اطاق های تجارت افغانستان ، محترم حاجی مایل ریس عمومی مجتمع شرکت های بشیر نوید و با سایر شخصیت ها در محوطه تدویر نمایشگاه صورت گرفت .
اشتراک کننده گان آماده هر نوع همکاری با بنباد خیریه دریچه امید گردیدند .
اضافه از سه صد تن از شاگردان بعد از سپری نمودن دوره آموزشی شان ( اسناد فراغت نرسنگی ) کمک های اولیه صحی خویش را بدست آوردند .
البته
آموزش – پرورش و تریننگ جهت ظرفیت سازی یکی از اهداف بنیاد دریچه امید بوده ، بنأ ان شاء الله که بعد از رخصتی های زمستانی بطور گسترده تر ادامه خواهیم داد .
هیئت رهبری دریچه امید ابراز سپاسگزاری می نماید از تمام برگزار کننده گان – داکتر صاحبان معزز و گرانقدر و سایر دوستان که در قسمت تهیه و ترتیب این برنامه ها که. در چنین شرایط با ما همکاری مخلصانه ی را انجام داده اند .
به امید پیروزی و سعادت مندی تک تک شما عزیزان .
خداوند اجر بزرگی را نصیب هریک شما و خانواده های محترم تان گرداند .
موفق و صحتمند باشید
نوت. :
نا کفته نماند که. :
با همکاری بنیاد خیریه دریچه امید
واترپمپ چاه یکی از مکاتب فعال گردیده به اختیار مسول مکتب متذکره قرار گرفت .
نظر به فیصله هیئت رهبری و بنا به هدایت محترم صبور کمال ریس عمومی بنیاد خیریه دریچه امید لازم دانسته شد که محترم حاجی احمد مسیح رحمانی بحیث نماینده دریچه امید در ولایت کابل و عضو هیئت رهبری این بنیاد تعین گردیدند ، که امروز توسط محترم استاد لعل محمد درویش به دفتر کار شان در کابل به معرفی گرفته شد .بنأ مسولیت جدید محترم رحمانی صاحب معزز را از صمیم قلب برای شان تبریک و تهنیت عرض نموده – آرزومندیم که وظایف سپرده شده را مطابق قوانین نافذه کشور و برنامه های دریچه امید بطور درست و صادقانه انجام دهند .
موفقیت های مزید تان را در تمام عرصه های وظایف محوله تان از بارگاه الله متعال استدعا می نماییم .
قسمیکه همه میدانیم ، افغانستان یک کشور مصرفی بوده و تولیدات آن قالین ، و میوه های خشک و تر ( تازه ) می باشد .
تمام اجناس بشمول مواد ارتزاقی ، تکنالوژی ، پوشاکه ، مواد سوخت و سایر اجناس ضروزیات از خارج ، وارد کشور می گردد .
با وجود اینکه منابع سرشار و ذخایر وافر که تعداد شان اضافه تر از 1400 نوع میرسد دست نخورده وجود دارد – استخراج آن تحت صفر قرار دارد .
و اگر استخراج نسبی وجود داشته و آن هم غیر معیاری و غیر فنی که از جمله ذغال سنگ ، نفت ، سنگ های قیمتی ، پسته و جلغوزه را نام برد .
که البته به گرو چند تن از گروه های مافیای قرار داشته و دارد .
به توضیحات بیشتر لازم نمی دانم ، چونکه همه آگاه اید .
بنا جهت رفع مشکلات اقتصادی کشور چند مسله عمده را در نظر بگیریم .
1 – نخست از همه ما به یک حکومت مردمی ، کارا و فراگیر نیاز داریم .
2 – تعیینات و نصب در پست های دولتی و غیر دولتی بدون هیچ نوع تعصبات قومی ، سمتی ، لسانی ، مذهبی و جنایی صورت گیرد . یعنی استعداد ، دانش و مسلک هرشخص در نظر گرفته و ( با یک خلاصه ، کار به اهل کار سپرده شود ) .
3 – البته حکومت ( دولت ) برای فعلا پول های کمکی را بطور منظم و بشکل درست آن مدیریت کند
در حین زمان بخاطر جلوگیری از نرخ سرسام آور باید که دولت مواد های اولیه ضروری را ( خارج از کشور ) خریداری نموده – وارد کشور نماید ، به قیمت نازلتر ( یعنی صفسایدی ) عرضه نماید .از یکطرف نرخ بازار تحت کنترول قرار می گیرد و از طرف دیگر از افزایش روز افزون نرخ ها جلوگیری میگردد .
4 – مسله خیلی مهم
بنظر من مالیات گمرکی برمواد خوراکی و نفتی ( یعنی مواد مصرفی اولیه ) تحت صفر قرار گیرد .
درین قسمت بازنگری جدی صورت گیرد .
5 – موضوع بعدی نیز مهم است .
حکومت باید سیستم بازار آزاد را ملغا قرار دهد .
چونکه دولت هیچ نوع کنترول نمی داشته باشد و تجاران مطابق میل خویش بازار را در کنترول می گیرند .
خصوصا طبقه مظلوم و زحمتکش کشور از زیر بار گران فروشی نجات می یابند .
6 – دولت باید در عرصه رشد و مکانیزه سازی زراعت ، آبیاری ، سرک و میدان سازی و خود کفایی سیستم برق توجه جدی نماید .
چونکه این ها همه در رشد اقتصادی کشور پیوند داشته و موثر تمام میشود .
7 – هم چنان دولت مکلفیت دارد که در قسمت بازار یابی تولیدات کشور ، بازاز مناسبی را جستجو نماید .
و در اخیر یک موضوع بسی مهم …
تا هنوز هیچ یک از رهبران و حکومت های گذشته انجام نداده اند که واقعا نیاز داریم ، و باید در نظر گرفت .
حکومت ( دولت ) جهت استخراج و تولید معادن های افغانستان از بانک های جهانی و اسلامی پول قرضه اخذ. نموده – کارخانجات و فابریکات تولیدی را ایجاد و اعمار نمایند .
از یکطرف اشتغال زدایی بوجود می آید و از طرف دیگر فقر و گرسنگی ازبین رفته – اقتصاد کشور رشد نموده و به خود کفایی می رسیم .
البته این پروسه نسبتا طولانی است و اما کار جدی صورت گیرد و برای همیش دیگر محتاج سایر کشور ها نمی گردیم .
درین قسمت
البته دولت شرایط و زمینه را برای بازگشت متخصصین در رشته های مختلف فراهم و مهیا بسازد – چونکه ما به کادر های علمی و مسلکی نیاز داریم .
دوستان نهایت عزیز این بود داشته هایم در مورد راه نجات از بحران اقتصادی کشور .